कोणीतरी कोणावर आभाळाएव्हड प्रेम करतो पण आभाळाच्या कुशीत शिरता येत नाही तीस वर्ष्याच्या घोड्म्याला आईही मांडीवर बसवत नाही. मग क्षणाची पत्नी आनंतकाळाची माया देणारी होते. वात्स्यल्याला नसतो दुसरा पर्याय ती आत्म्याची छाया होते. स्तनां बदलची जिज्ञासा, माया, कौतुक, आश्चर्य,प्रेम, भावविश्वाची सहनशील पोलादी ढाल कमाल होते "तिथेच पुरुषांचे भावते " अस ती म्हणते. भिजू घातलेली कडधान्ये रात्रभर भिजतात भांड्य बाहेर येतील इतकी ती फुगतात अंकुर फुटलं तरी स्वतःला दुभागून उगवायच तिसरच काही हाड नसलेल्या जिभेचे दोष एका शब्दाचे होते काही वाही अबोल्याच्याच सकाळी नेमकी उसवते बाही किंवा महत्वाच्या कागदावर हवी असते सही. पहाटे अलगद येतो एक हात छातीवर अबोल्याच्या पाच रात्रींनंतर केव्हडे वजन हा… . .! श्वास अड्तोही, भराभर घेतोही रेटीना च्या पापुद्र्यावर घडी वर घडी साखळी टाक्याला चुकलेली तू उसवते एक एक कडी. मग तुझा हात घसरत जातो छातीवरून ढगांच्या मऊ कासव पावलांचा, चढलेला आसतो मोराच्या धुंद कंठा मध्ये ब्रम्ह लहरी नाद. पुढे घड्याळीचे कुटील कारस्थान किंवा दुधवाल्या माकडाचे भूभ